Rękawice ochronne chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi.  Rękawice ochronne spełniające wymagania normy EN388 należą do kategorii II ryzyka i zapewniają ochronę przed co najmniej jednym z następujących zagrożeń: ścieranie, przecięcie, rozdarcie i przekłucie. Rękawice spełniające wymagania tej normy powinny być bezwzględnie stosowane w przypadku ryzyka uszkodzeń mechanicznych, których skutki są poważniejsze niż powierzchniowe.

Rękawice ochronne – wymagania ogólne. Norma określa podstawowe wymagania w odniesieniu do rękawic ochronnych w zakresie:

Piktogramy - znak firmowy producenta i oznaczenie wyrobu. Każda rękawica powinna być oznaczona:

• Nazwą producenta.
• Nazwą rękawicy,
• Rozmiarem.
• Znakiem CE.
• Piktogramem oznaczającym typ ryzyka, na które testowano rękawicę.
• Poziomem jakości i nazwą odpowiedniej normy EN, np. 388, obok piktogramu.
• Czterocyfrowym kodem umieszczonym za znakiem CE (dotyczy wyłącznie rękawic ochronnych z kategorii III — Wysokiego ryzyka).
• Pakowanie,
• Instrukcja.

Rękawice ochronne chroniące przed przecięciami i ukłuciami nożami ręcznymi.

Część 1. Rękawice oraz ochrony ramion z plecionki pierścieni metalowych. Rękawice zapewniaja największą ochronę przed ciężkimi urazami mechanicznymi, które mogą wystąpić w wyniku kontaktu z ostrymi nożami. Rękawice z plecionki pierścieni metalowych to rękawice pięciopalcowe, przeznaczone do stosowania na jedną rękę, tj. na tę, która nie trzyma noża podczas wykonywania czynności zawodowych.

Część 2: Rękawice i ochrony ramion wykonane z materiałów innych niż plecionka pierścieni. Wymagania dotyczące projektowania, odporności na przecięcie, odporności na przekłucie i właściwości ergonomicznych odpornych na przecięcie rękawic, ochron ramion i rękawów ochronnych, wykonanych z materiałów innych niż plecionka pierścieni, sztywne metale i tworzywa sztuczne oraz zapewniających mniejszą ochronę przed przecięciem i ukłuciem niż wyroby wymienione w pierwszej części tej normy. Dotyczą one ochron przeznaczonych tylko do pracy, w której nóż jest zakończony ostro lub jest używany tylko do cięcia w miejscach odległych od ręki i ramienia

Rękawice ochronne chroniące przed przecięciem piłą łańcuchową. Norma należy do norm dotyczących środków ochrony indywidualnej, przeznaczonych do ochrony przed zagrożeniami występującymi w trakcie użytkowania ręcznych pilarek łańcuchowych. Rękawice, które mają na celu ochronę przed przecięciem pilarką łańcuchową są w przeważającej części wykonane z układu materiałów zawierających skóry, tkaniny oraz materiały powlekane. Najistotniejszym elementem konstrukcyjnym jest wkład stosowany w części grzbietowej pod materiałem zewnętrznym, zapewniający ochronę przed przecięciem. Wkład ten wykonywany jest z układu materiałów o wysokiej odporności na przecięcia. Zabezpieczenie przed przecięciem realizowane jest poprzez:

Spowodowanie ślizgania się łańcucha po materiale i w ten sposób niedopuszczenie do przecięcia tego materiału,

Wciąganie włókien w koło napędowe przez ogniwa tnące łańcucha i blokowanie w ten sposób ruchu łańcucha,

Hamowanie łańcucha na skutek absorbowania przez włókna energii ruchu obrotowego, co skutkuje zmniejszeniem prędkości łańcucha.

UWAGA: Żadne środki ochrony nie mogą zapewnić 100% ochrony przed przecięciem spowodowanym przez ręczną pilarkę łańcuchową. Niemniej jednak doświadczenia wykazały, że można wyprodukować środki ochrony, które zapewniają

pewien stopień ochrony.

Rękawice chroniące przed zimnem. Norma informuje o zachowaniu rękawicy ochronnej pod działaniem niskiej temperatury (do -50°C ) poprzez podanie trzech parametrów:

• Odporność na zimno konwekcyjne,
• Odporność na zimno stykowe,
• Przenikalność wody.

Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi.RĘKAWICE OCHRONNE. Norma określa wydajność termiczną rękawic ochronnych w sytuacji oddziaływania wysokiej temperatury i/lub ognia. Norma ta, informuje o zachowaniu rękawicy ochronnej pod wpływem działania wysokiej temperatury lub płomieni poprzez sześć parametrów:

• Możliwość zapalenia (niepalność) – parametr ten informuje o czasie, w którym materiał nadal się pali/żarzy po usunięciu płomienia z badanego przedmiotu. Szwy rękawicy ochronnej ulec nie mogą zluzowaniu po czasie palenia się wynoszącym 15 sekund.
• Ciepło kontaktowe (odporność na ciepło) – w większości wypadków wykorzystywanym w tej normie parametrem jest ciepło kontaktowe. Rozumieć należy czas (w sekundach) do wystąpienia progu bólu przy określonej temperaturze kontaktu (100, 250, 350 i 500°C), gdzie przyrost temperatury nie może być większy niż 10°C w ciągu 15 sekund.

• Odporność na ciepło konwekcyjne – parametr informujący o czasie, w jakim rękawica ochronna opóźniać może przenikanie ciepła płomienia. Poziom wytrzymałości podawany jest jedynie w przypadku palności na poziomie 3 lub 4.
• Odporność na promieniowanie cieplne – parametr komunikujący o czasie, w jakim rękawica ochronna może opóźniać przenikanie ciepła ze źródła promieniowania cieplnego. Poziom wytrzymałości podawany jest tylko, gdy w przypadku palności osiągany jest poziom 3 lub 4.
• Odporność na drobne rozpryski stopionego metalu – parametr ten informuje o liczbie kropel płynącego metalu, które potrzebne są do zwiększenia temperatury wnętrza rękawicy ochronnej o 40°C. Poziom wytrzymałości jest podawany wówczas, podczas gdy w przypadku możliwość zapalenia osiągany jest poziom 3 lub 4.
• Odporność na duże ilości płynnego metalu – parametr informuje o ilości płynnego metalu, potrzebnej do tego, aby uszkodzić folię symulującą ludzką skórę, rozpiętą za próbką materiału rękawicy. Badanie to standardowo przeprowadzane jest z użyciem innego metalu. Poziom wytrzymałości podawany jest tylko wówczas, gdy w przypadku palności osiągany jest poziom 3 lub 4.

Rękawice ochronne dla spawaczy. Rękawice spawalnicze są zaliczane do kategorii II środków ochrony indywidualnej i chronią dłoń oraz przeguby pracownika podczas spawania. Norma stanowi połączenie kryteriów dotyczących testów rękawic, zawartych w normach PN-EN 388 oraz PN-EN 407. Zgodnie z EN 388, rękawica spawalnicza musi chronić użytkownika przed czynnikami mechanicznymi, takimi jak np. obtarcia, przecięcia oraz przekłucia. W świetle normy EN 407, rękawice spawalnicze muszę przede wszystkim zapewniać ochronę:

• Rąk i nadgarstków przed drobnymi rozpryskami ciekłego metalu
• Przed oparzeniem w wyniku krótkotrwałego kontaktu z rozgrzaną powierzchnią lub płomieniem
• Przed ciepłem konwekcyjnym oraz promieniowaniem UV pochodzącym od łuku

Rękawice chroniące przed porażeniem prądem elektrycznym. Robocze rękawice elektroizolacyjne przeznaczone są do ochrony rąk przed porażeniami prądem elektrycznym do 1kV przy pracach pod napieciem. Jeśli mamy do czynienia z wyższym napięciem, możliwe jest ich stosowanie jedynie jako sprzęt pomocniczy. Wyroby z materiału izolacyjnego wykorzystywane do prac pod napięciem podzielono na 6 klas, które różnią się od siebie właściwościami elektrycznymi. Każdej z tych klas odpowiada konkretna wartość napięcia probierczego. W normie podano wytyczne dotyczące zasad wyboru klasy rękawic w zależności od wartości napięcia nominalnego sieci.

Wyróżnia się pięć kategorii rękawic do prac pod napięciem, w zależności od ich właściwości specjalnych:

• kategoria A – rękawice odporne na działanie kwasu,
• kategoria H – rękawice odporne na działanie oleju,
• kategoria Z – rękawice odporne na działanie ozonu,
• kategoria R – rękawice odporne na działanie kwasu, oleju, ozonu,
• kategoria C - rękawice odporne na działanie skrajnie niskiej temperatury.

Rękawice antyelektrostatyczne.

Użytkowanie rekawic ma na celu zapobiegnięcie powstawania iskier mogących doprowadzić do powstawania pożaru i wybuchu. Normy tej nie stosuje się w przypadku napięć występujących w sieci.

Rękawice chroniące przed zagrożeniami chemicznymi i bakteriologicznymi

Rękawice ochronne chroniące przed ryzykiem, spowodowanym przez drgania (wibracje)

                Rękawice ochronne chroniące przed promieniowaniem jonizującym i skażeniami promieniotwórczymi.

Wymagania oraz metody badania rękawic ochronnych przed promieniowaniem jonizującym oraz skażeniami promieniotwórczymi. Norma dotyczy rękawic oferowanych do ochrony dłoni oraz innych części rąk i ramion. Wymagania według normy są stosowane również do rękawic montowanych na stałe w szczelnych komorach, w których występują skażenia promieniotwórcze.

Odzież ochronna - ochrona przed deszczem.
Norma określa dwa parametry: odporność na przenikanie wody (od 0 do 3), to znaczy poziom przesiąkania odzieży i odporność na przenikanie pary (od 0 do 3),to znaczy poziom "oddychania" odzieży oraz określa właściwości chroniące przed złą pogodą, wiatrem, zimnem powyżej -5^oC.

Odzież ochronna - zestawy i wyroby odzieżowe chroniące przed zimnem.
Norma określa wymagania i metody badania zestawów odzieżowych np. ubrań dwuczęściowych lub kombinezonów oraz pojedynczych wyrobów odzieżowych przeznaczonych do ochrony przed zimnem. Odzież spełniająca wymagania tej normy może być stosowana w temperaturach poniżej -5^oC, np. w chłodniach.

Odzież ochronna - Wyroby odzieżowe chroniące przed chłodem.
Norma określa wymagania oraz metody badania dotyczące pojedynczych elementów kompletu odzieży chroniącej ciało przed wychłodzeniem w środowisku o umiarkowanie niskich temperaturach powyżej -5^oC. W takich sytuacjach odzież zwykle nie musi być wykonana z materiałów nieprzemakalnych lub nieprzepuszczających powietrza, ale może chronić przed chłodem tylko miejscowo np. tylko kamizelka.

Odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych.

Norma opisuje metody badań i wymagania dotyczące odzieży ochronnej stosowanej przez osoby wykonujące spawanie ( odzież spawalnicza) i inne czynności pokrewne i o zbliżonym poziomie zagrożeń. Ten typ odzieży ochronnej jest stosowany jako ochrona przed małymi kroplami stopionego metalu, iskrami, chwilowym kontaktem z płomieniem oraz promieniowaniem cieplnym i ultrafioletowym. Gwarantuje również

Odzież ochronna dla pracowników narażonych na działanie czynników gorących.
Odzież ma za zadanie chronić pracownika przed krótkotrwałym kontaktem z ogniem i ograniczać rozprzestrzenianie się płomieni (kod literowy: A1, A2) oraz chronić przed przynajmniej jednym rodzajem czynnika gorącego. Czynnikami gorącymi mogą być: ciepło konwekcyjne (kod literowy: B1, B2, B3), promieniowanie cieplne (kod literowy: C1, C2, C3, C4), duże rozpryski stopionego aluminium (kod literowy: D1, D2, D3), duże rozpryski stopionego żelaza (kod literowy: E1, E2, E3), ciepło kontaktowe (kod literowy: F1, F2, F3).

Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży wizualnie sygnalizującej obecność użytkownika, tak aby go zauważyć i widzieć w różnych warunkach niebezpiecznych: przy świetle nocnym, dziennym i przy świetle reflektorów. Norma określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, jak również minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej. Dodatkowo nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony. Norma utrzymuje podział odzieży na trzy kategorie na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym kategoria pierwsza jest najniższą kategorią, a kategoria trzecia przedstawia najwyższy poziom widoczności.

Odzież chroniąca przed czynnikami biologicznymi.
W połączeniu z odpowiednią normą dla odzieży chroniącej przed chemikaliami daje możliwość ochrony przed czynnikami infekcyjnymi (mikroorganizmami) występującymi w pyle, aerozolu lub cieczy (oznaczenie typu z przyrostkiem "-B", np. "Typ 3 - B".

Odzież chroniąca przed skażeniami promieniotwórczymi.
Odzież zapewniająca ochronę przed przenikaniem cząstek radioaktywnych jednakże brak ochrony przed promieniowaniem radioaktywnym.

Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Wymagania dotyczące odzieży chroniącej, w ograniczonym zakresie, przed ciekłymi środkami chemicznymi (TYP 6). Norma definiuje wymagania dotyczące odzieży chroniącej przed opryskaniem cieczą i przed krótkotrwałym kontaktem z ciekłymi substancjami chemicznymi.

Odzież chroniąca przed cząstkami stałymi.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży ochraniającej całe ciało przed stałymi cząstkami środków chemicznych unoszącymi się w powietrzu - pyłami (TYP 5 ).

Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Norma określa wymogi dotyczące odzieży ochraniającej całe ciało lub jego poszczególne części przed działaniem substancji chemicznej w postaci strumienia cieczy (TYP 3) lub w postaci rozpylonej (TYP 4).

Odzież ochronna chroniąca przed elektrycznością statyczną (rozpraszająca ładunek elektryczny).

Odzież antystatyczna jest przeznaczona do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem.

Odzież ochronna przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym.
Norma określa metody badania materiału oraz wyrobów odzieżowych dedykowanych pracownikom narażonych na działanie łuku elektrycznego. Odzież ta nie jest ochronną odzieżą izolującą elektrycznie, oznacza to że nie służy jako ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym natomiast służy jako ochrona przed skutkami działania łuku elektrycznego - przed płomieniem, wysoką temperaturą i odpryskami ciekłego metalu.
Norma dzieli odzież na 2 klasy w zależności od stopnia ochrony przy napięciu 400V/50Hz i czasie trwania łuku 0,5s:
Klasa 1 – 4 kA
Klasa 2 – 7 kA.

Właściwości ochronne przed działaniem promieniowania UV.

Wymagania dotyczące znakowania odzieży, zaprojektowanej w taki sposób, aby chroniła użytkownika przed działaniem ultrafioletowego promieniowania słonecznego.

Odzież ochronna gazoszczelna chroniąca przed działaniem substancji chemicznych w postaci gazów, par, cieczy i drobnych cząstek stałych

typ 1 - odzież zabezpieczająca cały organizm, posiadająca cechy gazoszczelności spełniająca wymagania testu szczelności wg PN-EN 464

typ 2 - odzież zabezpieczająca cały organizm , nie spełniająca wymagań testu szczelności wg PN-EN 464, w której zabezpieczenie przed wnikaniem niebezpiecznych substancji realizowane jest poprzez nadciśnienie wewnątrz kombinezonu.